Ροδινός, Νεόφυτος

(Ποταμιά Κύπρου 1570; – 1659;). Λόγιος κληρικός και συγγραφέας. Μαθητής του Μαργούνιου στην Κρήτη και μοναχός στο εκεί σιναϊτικό μετόχι, ακολούθησε αργότερα τον δάσκαλό του στην Ιταλία, όπου σπούδασε στο Ελληνικό Κολέγιο της Ρώμης (1607-11). Μετά την προσχώρησή του στον ουνιτισμό στάλθηκε να συμπληρώσει τις θεολογικές σπουδές του στο πανεπιστήμιο της Σαλαμάνκα, όπου ο Ρ. δίδασκε συγχρόνως ελληνικά. Χρησιμοποιήθηκε κυρίως ως όργανο της καθολικής προπαγάνδας σε ορθόδοξες χώρες, όπως π.χ. στη νοτιοανατολική Πολωνία, στη Μακεδονία και τη Χιμάρα της Ηπείρου (1635-43, 1648). Μόνιμη έδρα του από το 1620 ήταν η Νεάπολη, όπου υπηρετούσε ως εφημέριος του εκεί ελληνικού ουνιτικού ναού. Έγραψε και μετέφρασε από τα λατινικά πολλά ηθικοδιδακτικά βιβλία σε στρωτή δημοτική γλώσσα. Το πιο πρωτότυπο και πιο αξιόλογο από τα έργα του είναι το Περί ηρώων, στρατηγών, φιλοσόφων, αγίων και άλλων ονομαστών ανθρώπων, όπου ευγήκασι από το νησί της Κύπρου (1659).